بررسی عوامل تأثیرگذار بر خشونت خیابانی علیه زنان با استفاده از روش‌شناسی مشارکتی معطوف به کنش - PAR

مزاحمت یا آزار خیابانی یکی از اشکال خشونت علیه زنان است که همه زنان را در سنین مختلف و در موقعیت‌های متفاوت تهدید می‌کند. به دیگر سخن، هرچند وجود این معضل، مدام در حال نادیده گرفته شدن یا انکار شدن است، اما قربانیان این خشونت‌ها شامل طیفی گسترده است؛ از کاهش اعتمادبه‌نفس گرفته تا کسانی که جانشان را ازدست‌داده‌اند. با مطالعه هرچه بیشتر این پدیده توسط دانشگاهیان، و پژوهشگران علوم اجتماعی، روانشناسی و قضایی می‌توان مسئله آزار خیابانی و دلایل تأثیرگذار بر وقوع آن را مورد بررسی قرارداد، در همین راستا گام‌های بعدی را که منتهی به کاستن و حذف این معضل اجتماعی خواهد شد، محکم‌تر برداشت. روش‌شناسی این تحقیق مبتنی بر رهیافت‌های مشارکتی است. در این نوع روش‌شناسی، افرادی که تحقیق در مورد آن‌هاست، صرفا اطلاع دهنده در نظر گرفته نمی‌شوند و گام‌به‌گام از تعریف مسئله، تدقیق آن، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر آن و در نهایت برداشتن گام‌هایی برای کاستن میزان آن مسئله یا آسیب حضور دارند. روش‌شناسی‌های پژوهش مشارکتی معطوف به کنش (PAR) و پژوهش مشارکتی معطوف به کنش فمینیستی (FemPAR) از مجموعه روش‌شناسی‌های مورداستفاده در این تحقیق است که در محله هاشم‌آباد منطقه 15 شهرداری تهران و با حضور زنان این محله اجرایی شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد عواملی مانند عدم وجود قوانین حمایتی در رابطه با زنان خشونت دیده، مشکلات اقتصادی، اعتیاد، فضاهای نامناسب شهری و آموزش ازجمله زمینه‌های تأثیرگذار بر پدیده آزار خیابانی هستند.